Hulusi Kentmen’den Erol Taş’a uzanan öykü… 

Ortalamanın biraz altında boyu, ürkek bakışları, her daim dağınıkmış gibi duran ama özenle dizayn ettiği saçları…

Demirkırat, Sarızeybek belgesellerine attığı imza, bazen insanın ruhuna dokunan  yazıları ile bir Can Dündar vakamız var. (DI)

Ankara’lı bir gazeteci olmasından mı, ezik büyümesinden mi bilinmez ama beden diline sinmiş süklüm püklüm bir memur kokusunu Can Dündar’dan hemen alırsınız.

Hadi Küçük Emrah demeyelim ama o güzel Türkçesi olmasa, ilk bakışta Sefil Bilo hali ile sizde acıma duygusu bile uyandırabilir. (Devam ediyor.)

Özellikle Üniversite gençliği ile flörtüz bir ilişki kurmayı başaran nadir yazarlardan.

Birand’ın tanımlaması ile, “En iyi belgesel kurgucu…”

(Kurgudaki başarısı devam ediyor!)

Kaleminin okuyucuyu hızla ana konuya sürüklediği, yazdığı her ne ise o konuya ışık hızı ile muhatabına ileten bir üsluba sahiptir Dündar.

(Kısmen bu özelliği de devam ediyor…)

Dündar’da devam etmeyen, kendi elleri ile söküp attığı sağduyusu.

İçinde sürekli dışarıya çıkmayı bekleyen kurt adamı ilk uygun zamanda salıvermesini, merhamet ve sevgi ile örtmeye çalışması fena halde sırıtıyor.

Siyasetin, daha doğrusu kuralsız siyasetin, yalnız siyasetçiyi değil, gazeteciyi de aynı hızda çürüttüğünü bize yeniden gösterdiği için Can Dündar’a teşekkür borçluyuz belki de…

Boğa güreşlerini izlemekten bile içi acıyan bir izleyicinin, matador olması gibi bir şey bu.

Can Dündar mızraklarını, sevgi ve merhamet adına sapladığına okuyucusunu inandırmaya çalışıyor.

Kan görmekten hoşlananları inandırmadığını söyleyemeyiz ama Can Dündar giderek yıllardır eleştirdiği siyasetçiler kadar düzeysiz olmaya başladı.

Hulusi Kentmen’den Erol Taş’a uzanan bir öykü Dündar’ın yaşadıkları.
Önder Somer vardı bir vakitler.

Evin iyi çocuğu olduğuna zengin kayın pederi inandırıp, evlendikten sonra da, “Yaşasın kötülük” diye gelini kum torbasına çeviren, kumardan kalkmayan bir karakterdi Önder Somer.

Filmin sonunu hepimiz biliyoruz!