Resimli Ansiklopedik Engin Ardıç Sözlüğü 

Kısa bir süre önce Akşam gazetesinden ayrılıp Sabah’a geçen Engin Ardıç, Babıâli’nin en sivri dilli yazarlarından biri. Kendine has benzetmeleri, meslektaşlarına karşı kullandığı iğneleyici üslup, ülke meseleleri için sunduğu pratik çözümler ve tabii ki tarihi olayları yorumlayış tarzı… İşte bu özelliklerin hepsi bir araya gelince Engin Ardıç, en eğlenceli okunan köşe yazarları arasına girmeyi başarıyor. O, kendisini şöyle tarif ediyor: “Şabalak milletiyle uğraşmaktan yorgun düşmüş bir garip.”, “50 yılda beş binden fazla kitap okumuş ve dokuz tane de kendisi yazmış yüz karası bir Türk.”, “Karta kaçmış bir emekli televizyon yıldızı.” Evet, bu tanımlamalar aslında Engin Ardıç’ın nasıl bir mizah ustası olduğunu anlatmaya yetiyor da artıyor bile. Birbirinden ilginç bu benzetme ve diyalogları bir kitap haline getiren Taşkın Su’nun ‘Resimli Ansiklopedik Engin Ardıç Sözlüğü’, Güzel Dünya Yayınları’ndan çıktı. Ardıç’ın köşe yazıları ile kitaplarından derlenen çalışmada, hepimizin tanıdığı, bildiği ünlü kişiler hakkında Ardıç’ça yorumlar bulunuyor. İsmet İnönü’den Yılmaz Erdoğan’a, Ertuğrul Özkök’ten İlhan Selçuk’a, YÖK’ten CHP’ye hepsi de Engin Ardıç’ın kıvrak zekasından nasibini almış…


Ahmet Hakan Coşkun
Yaşamayı keşfetmiş modern Müslüman (Çapaçul, Akşam, 16.01.2006)
Seçimde çok çok büyük bir ihtimalle AKP’ye oy vermiş ancak AKP’li olmayan yazar (…) Bilgili, kalemi kıvrak Müslüman yazar. (Add new comment, Akşam, 14.02.2006)


Babıâli
Puşt tarlası. (Haklısın Mustafa, Star, 19.09.2002)
Çok eğlenceli bir kasaba panayırı. (Ben kötü bir gazeteci ve yazarım abi, Star, 08.01.2004)


Bekir Coşkun
Sonradan Ankaralı olmuş bir Urfalı. (Yürü be Bekir, Akşam, 25.03.2007)


Cem Yılmaz
Osmanlı usulü one-man show’un günümüzdeki ustası. (…) Çok sevdiğim bir hergele, pek takdir ettiğim süzme bir fırlama, olağanüstü yetenekli bir sanatçı (Yanlış yoldasın oğlum Cem!, Star, 29.11.2003)


CHP
Sol gösteren sağ. (…) Ne idüğü belirsiz goygoycu sol-sağ kırması. (Liberalleri kim destekliyor?, Star, 21.09.2002)
Nurettin Sözen gibi başarısız politika emeklilerine bakım evi, Zülfü Livaneli gibi siyasi hacıyatmazla kırmızı pasaport dağıtım merkezi (Niçin ciddiye alınmıyor?, Star, 17.10.2003)


Cumhuriyet Gazetesi
Sosyalist gibi görünmesine rağmen, sosyalist değil, ‘asker ve sivil aydınların diktası altında devletçi ekonomi uygulanmasını’ savunan, ‘Baasçı’ bir gazete. (Okurlar uyanılar, Akşam, 30.04.2005)


Ertuğrul Özkök
Sharon Stone’u otuz santimetre uzaktan gören ve ona teğet geçen adam (Ayıp, Akşam, 13.12.2005)
Amiral gemisinin çarkçısı. (Kafam karıştı, 06.10.2007)


Hakkı Devrim
Aydın Doğan medya imparatorluğunun umum lisan zaptiye nazırı (Teyzem oğlanı ‘yuttu’!, Star, 16.07.2002)


İlhan Selçuk
Ölmüş olduğunun farkına varamayan bir ‘zombi’. (Yaşıyor muydu?, Star, 20.07..2002)
Solcu geçinen bürokrat yazar. (Mazbut, Akşam, 27.06.2007)


İsmet İnönü
Anlı şahlı diktatörümüz Milli Şef. (İnönü demokrasiye falan geçmedi ki! Akşam, 05.12.2006)
Çok partili sisteme geçen ama demokrasiye geçemeyen Milli Şef (Düşmanlarla sohbet, Akşam, 19.12.2007)


Özdemir İnce
Bürokrasinin gönüllü ideoloğu. (Aha bir tabuyu daha yaktım, Akşam, 04.04.2007)
Şair ve denemecedir, Fransız ve Yunan edebiyatından çeviriler de yapar. Solcu bilinir. Bilinirdi, çünkü geçer akça o olduğu için birçokları gibi o da kendini öyle yutturdu. (Özdemir baklayı ağzından çıkardı, Akşam, 17.04.2007)


Savaş Ay
Şaklabanlığı bir yana bırakıp gazeteci olduğunu hatırladığı zaman attığını on ikiden vuran kardeşimiz. (Vur iğneyi ‘sahip’!, Star, 15.03.2003)


Serdar Turgut
Dangalaklarla boğuşa boğuşa beyin kanaması geçirmiş malul gazi bir yazar. (Ona değdi, buna değmedi, Akşam, 12.12.2004)


Süleyman Demirel
Gitmeyip ‘kendini askerlere götürmeyi’ başarmış (…) mazlum demokrasi kahramanı büyük devlet adamı… (Bırakacaklarını hiç sanmıyorum, Star, 07.11.2002)


Tarık Akan
Türk sinemasının en kötü oyuncularından biri olup Altın Portakal ödüllerini çuvalla toplayan ve önce piyasa filminde oynadıktan sonra ‘hidayete ermiş’ solcu. (Antalya’nın iç yüzü, Star, 07.10.2003)


Yılmaz Erdoğan
Bilgili ve yetenekli bir aktör olduğu halde, Türkiye’de geçerli akça bu olduğu için hayatını ilkokul müsameresi yaparak kazanmak zorunda kalan bir sanatçı (Geç oldu ama güç de oldu, Akşam, 23.12.2004)


YÖK
12 Eylül yönetiminin, üniversiteler üzerinde baskı kurmak amacıyla ‘müesseseleştirdiği’ bir konsey. (Evet Erdoğan Abi, Akşam, 23.05.2005)
Üniversitelerüstü süper denetim mekanizması. (Yüksek lise, Akşam, 03.12.2006)


Zafer Mutlu
Bizi (Akşam) ‘küçük gazete’ diye küçümseyen ama kendi gazetesi (Vatan) bizden az satan bir şaşkın. (Çıkarma yanarsın!, Akşam, 07.12.2006)


Zeyno Baran
Türkiye uzmanı olduğu söylenen ama Türkiye’de hiç tanınmayan bir Türk Hanım. (Darbe votkada erir mi?, Akşam, 09.12.2006)

(Zaman)