Kendine özgü bir şair; Özdemir Asaf 

TURKTIME / Çevirileri, makaleleri ve şiirleri birçok dergide yayımlanan Özdemir Asaf, şiirini neredeyse başından sonuna kadar kendine özgü bir çizgide yürütebilmiş az sayıdaki şairden biridir. 

Garip’le İkinci Yeni’yi kaynaştıran bir şiir yapısı olmasına rağmen iki akımdan da ayrı soyut bir şiire yönelen Özdemir Asaf’ın şiirlerinin temelini hayattan düşünce ve felsefeye, felsefeden de eşyaya ve hayata geçiş yapan bir anlayış oluşturur.

Şiirleri tek tek ele alınıp mısra mısra incelendiğinde kaleme alındığı yılların Yahya Kemal, Necip Fazıl, Behçet Necatigil ve Edip Cansever gibi isimlerinin etkisi hissedilse de Özdemir Asaf şiirinin bütününe bakıldığında onun derin kırılmalar/farklılaşmalar yaşamadan aynı çizgi üzerinde özgünlüğünü oluşturan hususiyetleri olgunlaşarak ilerlediği görülür. Özdemir Asaf şiirinin bu hususiyeti şiir her şeyden önce duygu ve hayâle dayanır.

Onun şiirini değerlendirenlerin özgünlüğü hususunda sıraladıkları hususiyetlerden yoğunluk, kısalık, kesinlik ve yalınlık ön sıralarda yer alır. Tumturaklı kelimelerden uzak yalın, kesin ve kısa şiirde yoğunluk ise özenli bir düşünce işçiliğinin ürünüdür. Bu da onun şiirinin değerlendirmelerinin bir diğer ortak kanaati olan akıl ve zekâya götürür. 

Peki eleştirmenler tarafından bunca övgüyü alan Özdemir Asaf kimdir?

11 Haziran 1923’te Ankara’da doğan Özdemir Asaf’ın gerçek adı Halit Özdemir Arun’dur. Bir süre Galatasaray Lisesinde okuyan sanatçı, 1942 yılında Kabataş Erkek Lisesinden mezun olmuştur. İstanbul Üniversitesinde, önce Hukuk Fakültesine, sonra İktisat Fakültesi ve Gazetecilik Enstitüsü’ne devam ettiyse de 1947’de yüksek öğrenimini yarıda bırakmıştır.

Kısa bir süre sigorta prodüktörlüğü yapan Özdemir Asaf, “Zaman” ve “Tanin” gazetelerinde çevirmen olarak çalışmış ve çeşitli dergilerde yazılar yayınlamıştır. Sanat Basımevi’ni kurarak matbaacılık yaşamına da giren sanatçı, 1955’te Yuvarlak Masa Yayınları’nı kurmuştur. Şiir, öykü, denemeler yazan sanatçı 28 Ocak 1981’de İstanbul’da hayatını kaybetmiştir.

ESERLERİ; 

Şiir: Dünya Kaçtı Gözüme (1955), Sen Sen Sen (1956), Bir Kapı Önünde (1957), Yumuşaklıklar Değil (1962), Nasılsın (1970), Çiçekleri Yemeyin (1975), Yalnızlık Paylaşılmaz (1978), Benden Sonra Mutluluk (ölümünden sonra 1984)

Etika: Yuvarlağın Köşeleri (1961), Yuvarlağın Köşeleri - 2 (ö.s. 1986)

Öykü: Dün Yağmur Yağacak (ö.s. 1987)

Otokopi, deneme: Özdemir Asaf'ça (ö.s. 1988)

Çeviri: Oscar Wilde-Reading Zindanı Baladı

ŞİİRLERİNDEN ÖRNEKLER

LAVİNYA

Sana gitme demeyeceğim.
Üşüyorsun ceketimi al.
Günün en güzel saatleri bunlar.
Yanımda kal.

Sana gitme demeyeceğim.
Gene de sen bilirsin.
Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim,
İncinirsin.

Sana gitme demeyeceğim,
Ama gitme, Lavinia.
Adını gizleyeceğim
Sen de bilme, Lavinia.

SENİ SAKLAYACAĞIM

Seni saklayacağım inan
Yazdıklarımda, çizdiklerimde,
Şarkılarımda, sözlerimde.

Sen kalacaksın kimse bilmeyecek
Ve kimseler görmeyecek seni,
Yaşayacaksın gözlerimde.

Sen göreceksin, duyacaksın
Parıldayan bir sevi sıcaklığı,
Uyuyacak, uyanacaksın.

Bakacaksın, benzemiyor
Gelen günler geçenlere,
Dalacaksın.

Bir seviyi anlamak
Bir yaşam harcamaktır,
Harcayacaksın.

Seni yaşayacağım, anlatılmaz,
Yaşayacağım gözlerimde;
Gözlerimde saklayacağım.

Bir gün, tam anlatmaya..
Bakacaksın,
Gözlerimi kapayacağım..
Anlayacaksın.