Sayın Cumhurbaşkanı ve eşleri Emine Hanım’ın koronavirüs testlerinin pozitif çıkmasının açıklanmasının ardından biraz aklı ererler yeniden titredi.
Çünkü zıkkım virüsünün Çin’de patlayıp dünyayı sarmasının ardından bizde can simidi gibi sağlık bakanımız Sayın Koca’ya sarılmıştık.
Allah var uzun süre Sayın Bakan bu işi örnek bir şekilde götürdü.
Ama süreçte özellikle partili olmayan tıp adamlarının açıklamaları insanımızı farklı düşüncelere sevk etti.
Ardından Bakan Beyin bir iki kesin U dönüşü bizi de sarstı.
Çünkü bilimde iktidar muhalefet diye bir şey yoktur.
Sağlığın insan canının şu partilisi bu partilisi olamazdı.
Olamazdı da.
Oluyorsa da U dönüşünü Devlet yapmazdı.
Neyse Sayın Bakanın son olarak otobüsün üzerinde koronayı aşağılayıp(!) gribi pik yaptırmasının ardından o güne kadar virüse dünyada en iyi korunan lider ve eşinin yakalanması doksan artıda çataldan yenilen gol gibi oldu.
Bunun acısını yiyen bilir.
Yakın zamana kadar kabinede en güvendiğim inandığım duruşu ile takdir kazanan Sağlık Bakanımız Koca şimdi ne der? Diyecek? Bilemiyorum.
Ama sade vatandaş gözünde Bakan Koca neden ve nasıl hep irtifa kaybettiğine yine millet gözünden son bir örnek verelim.    
Tecrübeli bir doktor dostumuz üzülerek hayıflanıyordu.
Doktor Beyin eşi öğretmenmiş.
Yarı yılın bittiği gün Türkiye’de ki tüm öğretmenlere Milli Eğitim Bakanı Mahmut Özer imzalı teşekkür belgeleri dağıtılmış. 
O gün eşinin mutluluğunu birebir yaşan Doktor Bey üzüntüsünü bize şöyle ifade ediyordu;
“İki yıl gece gündüz demedik. Evimize gidemedik. Eve gittiğimiz günlerde çocuklarımızla eşimizle aynı odada kalamadık.
Tek kelime ile insanlığımızdan çıktık.
Ama hiçbir zaman durumumuzdan şikayetçi olmadık. Olmayız da.
Ardından Doktorlara sağlıkçılara zam diye milletin ağzına sakız edildik.
Hedef gösterildik.
Hedef olduk.
Onurumuzla oynandı.
Gururumuz zedelendi.
Yine bir şey demedik. Sustuk.
Ama Sağlık Bakanımız kâğıttan bir teşekkürü bile bizi çok gördü ya.
Bak öğretmenler okula gitti diye Bakan Bey kendilerine teşekkür ediyor.   
Bir kağıt parçası teşekkür bu kadar mı zordu?”
…………….
Şimdi üzülerek sağlıkta geldiğimiz noktayı ve Bakan Koca’nın durumunu görmeye çalışıyorum.
Bakan Bey çok emek verdi.
Gece gündüz demedi.
Gözleri kan çanağına döndü.
Ama bence yazık etti (!)…
Yazık oldu.
Bu vesile ile Sayın Cumhurbaşkanımıza ve Emine hanıma geçmiş olsun dileklerimizi iletiyoruz.
ENFLASYONU BİLMEM AMA
FİYATLAR GERÇEKTEN DÜŞER Mİ?
Ankara’nın siyasetini, İstanbul’un finansını bilemem ama Anadolu insanı belki 70 li yıllarda yaşamadığı bir karamsarlığın içerisinde.
Koca koca iş adamlarından, çorbasını kaynatabilmenin çalışması içerisinde haline her fırsatta şükreden esnaflarımız artık sosyal medyada iş yerlerine gelen elektrik doğalgaz faturalarını sayfa sayfa paylaşıyorlar.
Utanma duygusunu en üst düzeyde yaşayan, gelir giderini ise namahrem olarak Devletin sırrından daha sıkı gizleyen insanlarımız, maalesef sosyal medya okyanusunda bunları açıkça deşifre ediyorlarsa bıçak kemiğe dayanmamış, kemiğe girmeye başlamış demektir.  
Bir resmi kurum ya da özel sektörde çalışanların ise kendilerini korkularından deşifre etme şansları yok.
Çünkü bu iş artık ekmek meselesi.
Var olma nefes alma meselesi.
İşsiz üniversite mezunları ile ununu eleyip duvara asan emekli Anadolu’da şükrederken ağlıyorsa, tarla tapan toprak meselesinden hayvancılığa en zor şartlarda güneşten yanmış alnı, nasırlaşmış elleri ile geleceğe tohum atan insanlarımız akaryakıttan elektriğe şikayetçi oluyorlarsa, Anadolu’da bir şeyler ters gidiyor demektir.
Bakın toprağın siyaseti olmaz.
Kümesin ahırın partisi olmaz.
Çünkü bu yerler sadece üretmek ve sadece kendi gelecek neslini değil ülkenin geleceğini çapalamaya çalışırken köyden kente göç duvara toslamış iken, her şeye rağmen o topraklara bağlanmış insanların sessiz feryatlarına kulak vermek gerekir diyorum.
Çünkü bugün ki sessiz çoğunluk “Umudumuz Ecevit” ten “BABA” ya kadar herkesi gördü. 
Hepsini yaşadı. 
Bereketi de gördü yokluğu yoksulluğu da.
Ve en sonunda yok oluşları da.
Şimdi milletin tek umudu kaldı.
O da Sayın Cumhurbaşkanımızın “fiyatları da indireceğiz” cümlesi.
Anadolu insanı adına endişemi dile getirmek istiyorum.
Bu fiyatlar gerçekten indi indi.
İnmedi …. !
O zaman da Allah kerim canım.