Bir bayramı daha geride bıraktık.

Kovid-19'un hayatımızdan geri geri “eli göbeğinde” kapıdan çıkması, ekonomik krizin değmediği eller için tazecik bir bayram tatili bahanesi oldu.

Asgari ücretlinin yüzünü ise meteorolojinin soğuk havadisleri vurdu…

-Hava, buz gibiydi. Hala da öyle.

Bayram geride kaldı.

Eski bayram hikâyelerinin olmadığı, ezberlenmiş ziyaretler sonrası hayatımıza kaldığımız yerden devam ediyoruz.

Çok şükür...

Ülkemiz yepyeni bir eşikte, bu belli…

Belli olmasına da, asla renk vermiyor gelecekle ilgili…

Düzelecek mi? 

Altı üstünden daha mı iyi olacak?

Yoksa "Altın"ı olan, en üstün değer mi olacak?

Bilmiyoruz...

Bilip de susmak, içimizde güzel niyetli umutları da bilemiyor değil, hani.

Diğer yandan…

Daha önce de çokça dile getirdim: 

"Ekonominin bu içinden çıkılmaz hali, seçim propagandası olmadan düzlüğe çıkmalı."

Seçim Hazırlıkları Ne Âlemde?

Tarafların birbirlerine en ağır eleştirileri yönelttiği dönemdeyiz.

Açıklar arayarak aklanmaya çalışanlar…

Vaatlerini farklı çeşitlilikle süsleyip gaflete düşenler…

(Bkz: Bayramda Karadeniz turuna çıkan Ekrem İmamoğlu, Nagehan Alçı ve benzer politikadakiler.) 

Nerede olduklarını şaşırmışçasına bir "sağ"a bir "sol"a çarpıp, ortada kalacakları aşikâr olanlar… 

Ekonomik krizi kendisine malzeme edenler… 

Eskiden oldukları yerde hiçbir şey yapamadıkları için pişmanları oynayanlar…

Bunun öfkesini, yine bir "sağ"a bir "sol"a sıçratanlar...

Örnekler, çoğalır gider…

Gider de…

Peki, Bu Kira Fiyatları Ne Olacak?

Zemin kattaki kazan dairesini 1+1 rezidansa çevirdiğini sanıp, bunu da en az 4000 TL'ye kiraya verecek cüreti gösteren fırsatçılara…

-Kim hesap soracak?

“Kimse yok mu?” diye bağırasım geliyor…

-Aman Yarabbi!

Bunun önüne geçecek bir eylem planı, yok mu?

Marketlerdeki zamlı fiyatları aşamadık tabi, sıra bu soruna zor gelir!

En temel ihtiyaçlarımız, en ağır nefis imtihanlarımız olmuşken…

Bir de üzerine kafamızı sokacak ev bulamama meselesi geldi.

Bunlar, tabi benim şu anda algımın seçtikleri.

Kimler neler yaşıyor, neler…

Peki, bir şey soracağım:

-Bu fiyatları kimse kontrol etmiyor onu anladık, peki kimler belirliyor?

“Nerede bu devlet” derken, en büyük kazığı bu dönemde başkalarının ihtiyaçlarını fırsata çevirenler attı!

Tuz, biber; oh bir de zeytinyağı.

Kiralık ev bulmak ya da bulamamak: Şu sıra, ev buldum buldum, yoksa “ev taksiti” öder gibi ödediğim kiralarla bir vicdansızın ekmeğine yağ süreceğim!

Gelirler değişmezken, gelen seri zamlardan bahsediyorum…

Toplumun büyük kesiminde “paranın değerli değersizliği” kendini pek hissettirmedi.

Bundan 6 ay önce 3000 TL olan bir ev kirası gelirinin neredeyse tamamını alıyorduysa; şimdi de öyle… Gelir-gider dengesi yok...

Bu konu da, böylece uzar gider. 

Velhasıl: Ankara'da -Balgat'ta- yaşanabilir ve uygun fiyatlı bir eve muhtacım, efenim...

Devlet memurları da hala bu milletin en temel güvenilir dayanağı. Benim ailemde yok desem gülersiniz... Evet neredeyse yok. 

Dolaylı olarak güvensiz mi oluyoruz?..

Kefilsiziz anlayacağınız...

-Şehirlerarası nakliyat konusunda henüz bir bilgim yok, bir süre daha kulağımın üstünde kalacağım.