CEHALET HÜRRİYET’E DE SIĞMADI! PAZAR KİLİSEYE, CUMA CAMİYE, HÜRRİYET NEREYE? 

Yıl 2004’tü. Hürriyet’in sanat yazarı Doğan Hızlan’ın köşesinde hayret verici bir yazıya tanık olmuştum. Köşesinden, gün aşırı okunacak kitaplardan izlenecek filmlere, dinlenecek müziklere kadar ahkam kesen, yıllardır sanat yazarı olarak “köşe tutan” Doğan Hızlan, Led Zeppeli’nin gitaristi Jimmy Page’in bir söyleşide “Deha ve Dahiler” üzerine yaptığı açıklamalardan çok etkileniyor, bu açıklamasından dolayı Page’i ve dolayısıyla Led Zeppelin’i adil bir müzisyen olarak kabul ediyor ve müthiş bir mantık yürütmeyle böylesi bir müzisyenin başarılı olacağı sonucuna varıyor ve dinlenebilecekler listesine ekliyor. Kendine göre akort icat edip müzik yaratan, rock müziğin belli bir dönemine damga vuran efsane grubu Hürriyet’in bu konularda uzman sıfatıyla yer tutan yazarı ömrünün sonuna doğru ancak keşfedebiliyordu. O da, dinlediği müzik üzerinden yaptığı bir puanlamayla değil, akla ziyan bir akıl yürütmeyle.

“Hürriyet okuruna da böylesi bir sanat yazarı yakışır” demiştim. Öyle ya; Hürriyet’in entelektüel duruşu, yürüttüğü akıl ve kullandığı dil, abartılı bir iyimserlikle söylersek, lise terk seviyesine göre kuruluyken Hürriyet’te sanat yazmak için dehaya gerek yoktu.

Bu, ülkemizdeki aydın görünümündeki cahillerin garabetini çarpıcı bir şekilde gösteren bir örnekti. Çünkü bu tipler inançlarına dahil olmayan bir konunun bilgisine de ihtiyaç duymazlar. Mesela Doğan Hızlan klasik müzik seviyordu, onunla ilgili bilmesi yeterdi. Led Zeppelin’i bilmese de olurdu. Ve buna rağmen Hürriyet’te sanat yazabilirdi.

***

Her ne kadar büyük çoğunluğu Müslüman olan bir ülkede yaşasalar da İslam’la yada dinle ilişkileri sadece dinci medya polemiklerinden ileri gitmeyen Hürriyet aklı, Bekir Coşkun polemiğini Özkök eliyle dinci medya polemiğine çekti ve çok önemli bir tanımlama yapmış gibi “Biat medyası”nı ısıttıkça ısıttı. Ama gelin görün ki İslamcı medyaya çatacağım derken İslami kavramlar kullanmaya çalışınca cehalet açığa çıktı. Mesela kavramsallaştırmaya çalıştığı Biat’ın dini karşılığının ne olduğunu bile bilmediğini, içinde olduğunu var saydığı Masonik göndermeleri yinelemesiyle göz önüne serdi. “Şu biatı hiç olmazsa farz olmaktan çıkarıp, sünnet haline getirin." çağrısında bulunurken dini terminolojiye ne kadar uzak olduğunu tekrar açık etti. Tuhaf bir cahil cesareti ile etrafa saçılıştı… Sadece güldük.

***

Ama daha komiği vardı. Hürriyet’in türbanlıları fişlemesi ile açıp Özkök’ün Biat Medyası yüklenmesiyle devam ettirdiği saldırı kapısından girmek gerekiyordu. Ve durumdan görevi Yalçın Doğan çıkarttı. Cuma günü camilerden sokağa taşan namaz görüntülerini uzun uzun anlatan ve her örneğinin sonuna “Bu farklı bir tarz-ı hayat, farklı bir yaşam biçimi.” gibi müthiş akıl yürütmesini yerleştiren Doğan, Led Zeppelin’i bilmeyen sanat yazarı yada üstüne polemikler yarattığı kavramdan habersiz Genel Yayın Yönetmenini solda sıfır bırakacak bir cahillik sergiliyordu. Üstelik göğsünü gere gere. Üstelik aksini düşünenlere “salak” diyebilecek kadar ileri giderek. Oysa yazısını yırtıp çöpe atması için öyle İlmihal değil, Namaz Hocası düzeyinde İslami bilgiye sahip olup hangi namazın ne zaman ve ne şekilde kılındığını öğrenmesi, bunun uygulamasının nasıl yapıldığını görmek için de arada bir dışarı çıkması yeterdi. Öyle ya, büyük bir paradoksa dikkat çeker gibi iştahla anlattığı tablo yeni değildi ki. Sonuçta öteden beri Cuma günü camiler dolduğu için insanlar bulabildikleri yerde cemaate katılırlardı. Yada hiç olmazsa şunu bilmeliydi: Pazar kiliseye Cuma camiye gidilir. (Hatta birinci bölümü Doğan daha iyi bilmeli.) Ama hayır. Ne üstüne yazdıkları konudan habersiz olmaları, ne de okuduklarını sandıkları o toplumsal hikayeyi doğru yorumlayacak kadar halkla ilgileri olmadığının farkındaydılar.  

Ama yazıyorlardı. Hala da yazıyorlar. Çünkü Hürriyet aslında cehaleti marifet gibi sunmak demekti.

Ersin Tokgöz/TURKTİME