MERKEZ MEDYA İLE CHP'NİN BÜYÜK BENZERLİĞİ 

Söylemesine gerek yoktu, davranışlarından belli ediyordu: CHP lideri Deniz Baykal salı günü Çankaya Köşkü'ne taşınması beklenen Abdullah Gül'ün cumhurbaşkanlığını içine sindiremiyormuş... Seçim kampanyası öncesi evine giderek kendisinden taktik aldığını bildiğimiz Bekir Coşkun o kesimin hislerini Deniz Baykal ve benzerleri nâmına çoktan açıklamıştı zaten...

Deniz Baykal'ın içine sindirebileceği cumhurbaşkanının nasıl biri olduğunu bilmiyoruz; keşke CHP de aday gösterseydi de Abdullah Gül'le mukayese imkânımız olsaydı.

Abdullah Gül'ün cumhurbaşkanlığını içlerine sindirmeyenler elbette var ülkemizde; buna karşılık yeni yapılmış güvenilir anketlerde Abdullah Gül'ün cumhurbaşkanlığına destek çıkanların toplumdaki oranı yüzde 68.4'e çıkmış bulunuyor; Deniz Baykal'ın partisinde bile bu oran yüzde 20.7; Hürriyet okurları arasında Gül'ü şimdiden benimsemiş olanların oranı herhalde çok daha yüksektir.

Kendi parti tabanına ters düşen liderler ile 'göbeğini kaşıyan adamlar' ve 'bidon kafalılar' diye kendi gazetesi okurlarına hakaret ettiren yayın yönetmenlerinin ülkesi burası; yaptıklarını yüzlerine vuran gazeteler ve kalemlere karşı kullandıkları sıfat da 'dinci gazeteler' veya 'okunmayan gazeteciler' oluyor.

Yanlışta ısrar eden partilerin iflâh olması bugünün şartlarında pek mümkün görünmüyor; partiye egemen olanlar ellerinde tuttukları delege üstünlüğü sayesinde varlıklarını sürdürebilme imkânına sahipler... Partilerin yanlışı sandıkta düzeliyor ancak; yanlışta ısrar eden partileri eline geçen ilk fırsatta cezalandıran bir seçmen duyarlılığı var ülkemizde. 1999'da CHP'yi baraja takan, son iki seçimde ANAP ve DYP'yi kulvar dışına iten duyarlı seçmendi. 15 ay sonra yapılacak yerel seçim bu anlamda CHP için yeni bir cezalandırmaya dönüşebilir.

Esas şaşılacak durum medyanınki... Sonuçta bütün gazete ve televizyonların bir veya birden fazla patronu var. Patronlar kâr edebilecekken kendilerine zarar yükleyen, ya da itibarlarını yerle bir eden gazetelerine nasıl tahammül edebiliyorlar?

Türkiye'deki medya tablosu gerçekten pek iç açıcı değil: Bir yerde 'merkez medya' denilen ve arkasındaki büyük finans gücü sayesinde herkese câzip gelecek gazeteler çıkaranlar var; bir yanda da kısıtlı imkânlarla dar bir okur kitlesine hitap edenler... Tablonun 'merkez' denilen kalabalık köşesindekilerin 'okunmayan gazeteciler' veya 'dinci basın' diye küçümsedikleri arasında bizler varız.

Yüksünmüyoruz, tam tersine özgüvenimizin yüksek olması, geleceğe umutla bakmamız için pek çok sebep bulunuyor.

22 Temmuz seçiminde 'merkez medya' bütün gücüyle CHP'li bir koalisyon için çaba gösterdi; seçim yenilgisinden sonra da Abdullah Gül'ü Çankaya'ya çıkarmamak için olmadık tezvirat yapmaktan çekinmedi. Sonuç ortada: Muhalefete göndermeyi planladıkları parti, onlara rağmen, yüzde 47'e ulaşan bir oy oranıyla güçlenerek çıktı sandıktan; Abdullah Gül'ün cumhurbaşkanlığına yürüyüşünü de engelleyemedi aynı 'merkez medya'...

Birbiri ardına merkezin tokadını yiyen bu medyanın 'merkez' olma iddiası havada kalmıyor mu? Kalıyor elbette. Ancak paraca güçlü patronlarını yenilgiden yenilgiye sürükleyen gazetelerin başında, yenilgiyi zafer diye yutturabilen, haklı olanı 'dinci' gibi 'okunmayan gazeteci' gibi sıfatlarla karalayarak kendini sürekli 'başarılı' gösterebilen göz boyama üstatları bulunuyor.

'Merkez medya' denilen heyula ile CHP'nin benzerliği de burada işte. Girdiği hiçbir seçimde halktan destek bulamamış CHP katakulli yoluyla cumhurbaşkanı seçtirme gücünü de artık yitirdi; ama olsun, yöneticileri hâlâ burunlarından kıl aldırmıyor. 'Merkez medya' denilen güruhun kaçıncı siyasî bozgunu bu yaşanan; fakat ne gam, birilerine kara çalacak mürekkepleri var ya, görevlerine bir şey olmamış gibi devam ediyorlar…

CHP'nin sonunu seçmeni getirecek gibi; gönlü CHP'de patronların finanse ettiği 'merkez medya' ne olacak o zaman bakalım?