VE CAN ATAKLI'NIN VATAN ÖZLEMİ BİTTİ 

BUNU YAZMAK GEREK
27 yıl neredeyse aralıksız çalıştıktan sonra mesleğe ara vermek gerçekten çok zor.

Dışımda gelişen olaylar, ne ilginçtir ki orta noktasına beni koyunca çok sevdiğim mesleğimden yaklaşık üç yıl ayrı kaldım.

Bu süre elbette çok zor geçti.

Özellikle maddi açıdan çok ağır hasar gördüm.

Sonuçta 27 yıl sadece maaşı ile geçinmiş, geçmişinde bazı dostlarını kıracak hatalar dışında utanılacak hiçbir şeyi olmayan, başarısızlığa imza atmamış, arkadaşlarını ve birlikte çalıştığı kişileri satmamış biri olarak işsiz kalabileceğim hiç aklıma gelmiyordu.

Ama beklenmedik bir şey oldu.

Mesleğimi tümden kaybetme tehlikesi ile karşı karşıya kaldım. Olmayan birikimim de anında uçtu gitti. Elbette her şey para değil.

Mesleğimiz insanlarla ilişki mesleği. İşimiz gereği pek çok insan tanıyor, onların bazen aşırı ilgisine maruz kalabiliyoruz.

Gazetecilikte yukarı çıkmaya başladığım günlerde hep şunu düşünürdüm: “Bir gün bu işi yapmadığım halde, eğer insanlar beni seviyor ve arıyorsa, işimi doğru yapmışımdır.”

İşte mesleğe verdiğim zorunlu ara sırasında yıllardır belki de biraz korkarak beklediğim gerçekle yüz yüze geldiğimde, yıllarımı boşa harcamamış olduğumu sevinçle gördüm.

Dostlarımın hiç biri beni terk etmemişti. Sadece ellerinden bir şey gelmiyordu.

Ama beni ve ailemi asıl ayakta tutan bugüne kadar yanımdan hiç ayrılmayan gazete okurlarım ve televizyon izleyicilerimdi.

Üç yıl araya rağmen hâlâ unutulmadığımı görmek, sokakta önümü kesen hiç tanımadığım yüzlerce insanın “Seni özledik” sözlerini duymak geleceğin umutlu mesajlarıydı.

Bugün mesleğime yeniden kavuştum.

Yıllarca omuz omuza çalıştığım, mesleğimizin onuru adına olağanüstü mücadeleler verdiğim eski arkadaşlarım Vatan Gazetesi’nde bana kucaklarını açtı.

Yeniden mesleğe dönüş sevinciyle herkese merhaba diyor ve teşekkür ediyorum.

MERAK ETTİKLERİMİZ
İyi mi kötü mü anlayan var mı?
Avrupa Birliği’nin son toplantısından söz ediyorum. Eğer birkaç gazete okuyor ve birkaç televizyon kanalının haberlerini izliyorsanız kafanız iyice karışmıştır.

AB ülkeleri Dışişleri Bakanları’nın aldığı karar olumlu mu, olumsuz mu?

Bu karar Türkiye’nin iyi bir politika izlemesinin sonucu mu yoksa dış politikanın iflası mı?

Okuduğunuz gazete ve izlediğiniz televizyonlara göre kararı siz verin de, benim merak ettiğime de bir göz atın.

Şimdi; Başbakan zamanında liman ve havaalanlarını açacağımız konusunda taahhütname imzaladı mı?

İmzaladı. Ama karşılığında KKTC’ye uygulanan izolasyonların kaldırılmasını istedi mi? İstedi.

AB buna uydu mu? Uymadı.

Başbakan da bu olmazsa kimsenin liman ve havaalanlarını açtıramayacağını söyledi mi?

Söyledi. Peki; bundan on gün önce Avrupa Konseyi toplantısında eğer limanlar ve havaalanları açılmazsa Türkiye ile görüşmelerde 8 maddenin askıya alınması, diğer maddelerin de görüşülmesi ama konu başlıklarının kapatılmaması tavsiye kararı alındı mı?

Alındı. Bu Türkiye’de şok etkisi yaratmadı mı? Yarattı.

Sonra Başbakan ve Dışişleri Bakanı, bırakın Cumhurbaşkanı’nı, ana muhalefet liderini, kendi hükümetini bile bilgilendirmeden yeni bir öneri sundu mu? Sundu.

AB Dışişleri Bakanları bunu ciddiye alıp gündeme soktu mu? Sokmadı.

AB Dışişleri Bakanları tavsiye kararına uyarak 8 maddenin askıya alınmasını, diğerlerinin görüşülmesini ama kapatılmamasını kararlaştırmadı mı? Aynen öyle yaptı.

Peki burada başarı var mı?

Bana yok gibi geliyor. İşler önceden nasılsa aynen öyle hale geldi. Tek fark beklendiği gibi daha ağır bir karar çıkmadı.

Hükümet de habersiz yaptığı öneri nedeniyle ülke içinde ağır eleştiriler aldı ve kendini zora soktu.

Başarı buysa. Tamam.

Şimdi kararınızı bir daha gözden geçirin.

HOŞUMA GİDEN ŞEYLER
Orhan Pamuk şimdi seviliyor
Nobel Ödüllü yazarımız Orhan Pamuk’un bir süre önce Alman Der Spiegel dergisine söylediği “Türkler bir milyon Ermeni’yi katletti” sözlerine tepki gösterebilisiniz.

Ancak bir Türk romancısının, dünyanın en önemli edebiyat ödülünü kazanması hepimizi mutlu etmeliydi.

Ne yazık ki Türkiye’de yaratılan suni ayrımcılık nedeniyle toplumun önemli bir kesimi Orhan Pamuk’un bu olağanüstü başarısının tadını çıkaramadı.

Ancak İsveç Kraliyet Akademisi’nde yapılan ödül töreni izlediğim kadarıyla toplumdaki bu yanlış yargıyı önemli ölçüde törpüledi.

Pamuk’un ödül töreninden önce onuruna düzenlenen toplantıda son derece duygusal ve Türkçe yaptığı konuşma, ardından ödül törenindeki göz kamaştıran şatafat ve sunucunun hayli uzun bir cümleyi Türkçe söylemesi halkın duygularını da yumuşattı.

Toplum belki de pek bilmediği Orhan Pamuk’u tanıma fırsatı buldu.

Sanıyorum Orhan Pamuk ülkeye hakettiği sevgi ve saygıyı görerek dönmüş olacak. Doğrusu da budur.

ÜZÜLDÜM
Ceri Susar hızlı ve keyifli yaşadı
Ceri Susar ikinci nesil genç iş adamları arasında çok sevilen bir isimdi. Her zaman canlı, heyecanlı, ataktı.

Çok genç yaşta beklenmedik bir biçimde dünyadan göçtü.

Bir süre önce beyninde bir ur çıkmıştı.

Doktorlar ağır bir tedavi uygulamak istiyorlardı. Ama Ceri Susar, kurtulma ihtimaline karşın kaçınılmaz sona gittiğine inanmıştı.

Yapılacak tek şey kalmıştı onun için.

Yaşadığı süreyi dolu dolu geçirmek.

Sevdikleriyle, dostlarıyla bir arada olmak, ölümlü dünyayı kısa bir süre için bile olsa keyifli hale getirmekti amacı.

Yakın arkadaşları “intihar ediyorsun” diyorlardı ama o aldırmadı.

Herkesin göze alamayacağı bir sonu seçti.

Ömrünün son günlerini hızlı yaşadı.

Gittiği yerde huzur bulsun.