Tamam…
Onur intiharları beklemiyoruz kimseden… Bunun gibi davranışlar hep Japonya menşeli efsaneler olarak anlatılır, onlar adına gururlanırken biz kendi rutinimize döneriz.
Biz bir şekilde koltuğa oturmuş birsinin “gönderilmesi kaçınılmaz olana dek” her ne olursa olsun gitmemesine alışığız.
Ama yine de bir kurumun başındayken milyon dolarlarla ifade edilen başka ortaklıları olduğuna yönelik iddialar günaşırı yazılıp çizilirken, sınır ötesi yolsuzluk davasında ismi “kurye” olarak geçerken, toplumun her kesiminden tepkiler yükselirken, aynı ideolojik kamptaki Meclis Başkanı bile istifa etmesi imasında bulunurken…
O koltuğa yapışıp “istifamı bekleyenler umduğunu bulamayacaktır” diyerek ısrarını sürdürmesi, koltuğa yapışık yöneticilere teşne yurdum insanına bile çok geldi.
Ve koltuk sevdasının diğer tüm ahlaki kaygıları önemsizleştirebileceğinin eşsiz bir örneğini sergileyen Akman, kaybetti.
18
10
