Sevdiğim bir arkadaşımın kızı ‘’ Aile Olmak’’ konulu bir kompozisyon yazmış, değerlendirmem için bana sundu. 
Heyecanlı titrek sesle okuyor, tonlamalar öylesine gerçek, öylesine dizi dizi.  Sanki okuduğu düz bir metin değil şiir gibi.
O yaşta bir kız çocuğunun canlı ifadeleri,  kelimelerin şahitliği, dünyaya bakan o güzel gözleri neresinden bahsedeyim ki tüm taşları yerinden oynatacak  satırlar 12 yaşında bir çocuğunun çığlıklarında sessizliğe bürünmüştü. 
‘’Aile bireylerim garipti ya da birlikte garipleşiyorlardı.  Ya da ya da her şey de iki seçenek vardı zaten.   Aynı hayatta olduğu gibi…
Ya anne ya da baba demek zorunda kalıyordu bazı çocuklar. Bunlardan biri de bendim.  Ben annemi seçmiştim  ama neden bir seçim yapmak zorundaydım.   Ailem birlikte kalamaz mıydı?  Çocukken bunları soruyordum kendime ,  artık sormuyorum  çünkü yapbozun parçalarını bulabildim. 
Eğer kavga ve gürültü içinde büyüseydim,  bu bana normal bir şeymiş gibi gelecekti. Aynı çocukken  olduğu gibi..Peki çocukken niye öyle geliyordu?  Kavga ve gürültü niye normal bir şeymiş gibi geliyordu?  Çünkü öyle büyümüştüm.  Normal bir aile arası iletişimi öğrenememiştim.  Artık öğrendim, seçimim çok doğruydu.  Annem bana bilmem gereken,  asıl olması gereken yaşam biçimini öğretmişti.  Peki ya farklı seçim yapsam aynı şey olur muydu?  Sanmıyorum,  Belki yine mutlu olabilirdim.  Ama hem annemi özler,  hem ilgisiz büyür, hem de annemin bana öğrettiği şeyleri öğrenemezdim. ‘’
Diyor küçük kız 
Neydi aile?
Sevgiydi,  sevgi neydi?  Türkan ablamızın dediği gibi ‘’sevgi emekti.’’ 
Kim bozuyordu bu oyunu, güç kimdeyse o,  güç kimdeydi? Erkekte, o zaman ne yapmak gerekir? Gücü yönlendirmek, nasıl? Eğiterek!
Nasıl eğiteceğiz? 
En baştan.
Çocuklardan başlayacak  ahlak alfabesi, değerler alfabesi, sevgi alfabesi.   Yoldan geçerken yemek yiyen kediyi, su içen kuşu rahatsız etmeden geçerse çocuklar, bilirlerse canlıların yaşam hakkının eşit olduğunu aile olduk demektir. 
Biyolojik kalabalıkların oluşturduğu minik topluluklar değil, sevgi duvarlarıyla yüksek yüksek çevrelenmiş yuvalardır aile. 
Ayşe’ler zaten sevgi ile donatılmış,  iş o ki Ali’leri eğitelim. 
Küçücükken öğrensinler ailenin ne demek olduğunu, okullarda öğretilsin aile hukuku. Eş olmak, yoldaş olmak, anne baba olmak, minik toplum olmak. 
Önce kara tahtalara yazalım aileyi. Ali sadece ata binmesin, topu atmasın.  hece hece öğretelim tüm çocuklara   
Ali  Ayşe’ye vurma!
Ali Ayşe’yi koru.
Ali baba ol.
ALİ AİLE OL!