Serdar Akinan/Akşam
Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluş felsefesinin iki tane sacayağı var...
İlki laiklik. Laiklik burada bir amaç değildir, araçtır. Amaç Türkiye’nin modernleşmesi, çağdaşlaşmasıdır. İkincisi ulus devlet üretmektir.
TSK bu kurucu felsefenin mimarıdır.
1950’lerde bir başka aktör daha çıkmıştır. Bu da İstanbul burjuvazisidir.
Daha sonra demokratikleşmeyle ve ideolojik tartışmalarla 1960’larda 70’lerde bir başka aktör kümesi daha çıktı: İslamcılar... Kürtçüler... Aleviler...
1980 neoliberal programdan sonra ortaya çıkan bir başka grup daha vardır. Anadolu burjuvazisi...
TSK, neoliberal değişim sürecine tam ayak uyduramadı.
Kuruluş felsefesinin en büyük yenilgiye uğradığı yer Güneydoğu Anadolu sorunudur; Kürt meselesidir.
TSK’nın disiplinine dikkat etmemiz lazım. Çünkü o disiplin Balkan savaşlarında bozuldu ve Osmanlı çok büyük toprak kaybetti.
Disiplindeki ikinci kırılma 1960’larda 27 Mayıs sürecinde yaşandı ve bu disiplini sağlamak için çok büyük çaba harcandı. O disiplin bir daha bozulursa çok büyük sorun çıkar.
İslam’a rağmen belli bir projenin başarılı olması mümkün değildir. Kurucu felsefe bunu bildiği için bakın Türkiye de iki tane başkanlık kurulmuştur 1924’te...
Biri Genelkurmay Başkanlığı biri de Diyanet İşleri Başkanlığı... İkisi de aynı yasayla kurulmuştur. Yani Türkiye’de ordusuz ve İslamsız hiçbir şey kolay kolay olamaz.
Türkiye’deki İslam haritasında 4 farklı renk var.
Bir tanesi sosyal İslam. Nakşiler ve Nurcular. Türkiye’deki radikalleşmenin önündeki en büyük engel de sosyal İslam’dır...
İkincisi siyasal İslam’dır. Bu Milli Görüş’le şekillendi. Orada da Anadolu burjuvazisinin 1980’lerde ortaya çıkmasıyla beraber milli görüşte çok büyük bir kırılma yaşandı. Yani Refah Partisi’nden AK Parti’ye giden o yoldaki evrilmedeki ana aktör Anadolu burjuvazisidir...
Siyasal İslam’ı tanımlayan İslamcı aydınlar değil İslamcı burjuvadır.
Üçüncüsü ise devlet İslam’ıdır... Diyanet İşleri Başkanlığı... Son derece etkin bir kurum. Türk halkının en çok güvendiği iki kurum var. Biri TSK, ikincisi ise Diyanet İşleri Başkanlığı.
Diğer bir dördüncü grup radikal terörle alakalı İslami gruplar. Çok küçükler...
Gülen hareketinin çeşitli dönemleri vardır.
Bir dadaş dönemi vardır. Soğuk savaşın etkisiyle komünizmle mücadele derneklerinde yer alan komünizme karşı İslam’ı araç gören, “solcuları susturun” diyen; milliyetçilikle karışık bir İslam vardır harekette...1980’lerden sonra neoliberal ekonomik politikalara ayak uydurmak isteyen, eğitimle açılmak isteyen bir Fethullah Gülen hareketi var.
28 Şubat sürecinden sonra küreselleşmeyle beraber küreselleşmenin tonlarına göre İslam’ı yorumlayan bir Fethullah Gülen hareketi var.
Fethullah Gülen hareketine nurcu bir hareket demek artık doğru değildir.
Fethullah Gülen hareketi tarikatlaşmıştır.
Tarikattan kastedilen: Lider etrafında şekillenen bir hareket...
Türkiye’de bireye dayalı cemaatlerin ömrü 20-30 yılı geçmez. Lider ölünce o cemaat biter.
Süleymancılara, Işıkçılara, İskender Paşa Cemaati’ne bakın...
Oysa Bediüzzaman diyor ki; “Benim peşimden gelmeyin Risale-i Nur okuyun.”
Fethullah Gülen hareketi kapitalist sisteme girdikçe, kapitalist sistem bu hareketin içine girdi.
Cemaatin son 4-5 yıldır uyguladığı strateji çok yanlış.
Türkiye dört tane büyük dava geçirdi. Şemdinli davası, Van davası, Atabeyler davası, Sauna çetesi davası. Ne çıktı? Ergenekon’dan ne çıkacak?
TSK ile Amerika çatışmıyor bence.
Amerika’nın cemaate ihtiyacı yok. Cemaatin Amerika’ya ihtiyacı var.
AKP icraatlar yönünden iyidir, ama topluma yön vermek ve düşüncedeki devrimi gerçekleştirme konusunda başarısız olmuştur, sınıfta kalmıştır.
Güneydoğu sorununu merkeze bağlayan bir ip varsa o da AKP’dir.
Bu, tek başına AK Parti’nin kapatılmaması için yeterli bir nedendir.
Geleceğe dair bir kötü senaryo var bir de iyi senaryo var.
İyi senaryo: Türkiye 5-6 yılda bu krizi aşar.
Kötü senaryo: Türkiye toprak bütünlüğünü koruyamayabilir.
Bunlar siyaset sosyoloğu Doç. Dr. Hakan Yavuz’un içinden geçtiğimiz sürece dair tespitleri... Maalesef yer darlığından satır başlarını paylaşabildim.
