Onu sevmemden de korkuyordu unutmamdan da...
Bir üzülüyordu halime hasretlik çektirdi diye, bir seviniyordu hala ondayım diye. Yanımda başka birini görüverse bir an rahatlayacak, sonra yüreğini bir sızı kaplayacaktı. 

Aramızda mesafelerden öte bir uzaklık vardı. 
Zaman iki iyi insanın bir araya gelmesinden öte zamandı. Birimiz siyahı severdi, biri beyazı, birimiz bahara aşıktı, diğeri dost edinmişti ayazı. 
Korkularımız aynıydı belki. Bir yanım bensiz de çok mutlu olmasını diliyor, diğer yanım hep beni sevsin istiyordu. 
Bilirdim ki biz güneşin battığı yerde karşılıklı oturup bir kahve içemeyiz, günlük hayattan konuşup dertleşemeyiz. 
Skoru biliyoruz, uzatmalara yer yok. 
Ne dostluğumuz belli, ne düşman gibiyiz. 
Ondan başka herkes ağabey, kardeşti. Gülümsüyordum gelen komplimanlara. Gerçek sevda denilen yürekte tekti, inanmazdım "ilişki" denilen yalanlara. 
Dedim ki, vuslat için bir yol yok madem, ölene dek severim kendi içimde, her derde bir çare buluyor adem, bu sevda da yaşanır başka biçimde. 
**********
Son kez sarıldım şükürler olsun.
Kokun kaldı üstümde öylece dursun,
Unutmayacağım yeminim olsun.

Çaresizliğimden veda ettim de.
Anlık değildi, ben de sevdim de.

O naif bakışlar yalan olamaz,
Kalbim bir yalana kanmış olamaz,
Bu ayrılık dünyevi, gerçek olamaz. 

Çaresizliğimden veda ettim de.
Anlık değildi ben de sevdim de.