Bakmayın siz iktidara yaslanan gazetecilerin keyfinin yerinde olduğu zannına. Bakmayın bir eli yağda bir eli balda fotoğraflarına.

Bakmayın a dostlar Nişantaşı kafelerinde yeni çıkan kahvenin köpüğünden dem vurmalarına..

Aldıkları parayı, bindikleri arabayı, çakarı, davulu, zurnayı, jakuzili otel odalarını, ipek kumaşlar serili kuş sütü eksik masaları, hanları, hamamları, sarayları bihakkın hakkediyor onlar..

Asla teşbih değil, fazlasını hak ediyorlar asıl.

Onlar hayal gücünü zorlayan, Hollywood senaristlerine bile parmak ısırtan gazeteciler.

Onlar vardan yok, yoktan var edenler; onlar Lavoisier’in Maddenin Sakımı Kanunu’na itiraz eden gazeteciler.

Onlar suyun kaldırma kuvvetine, onlar yer çekimine, onlar genel görelilik teorisine kafa tutanlar. Onlar suyu yukarı akıtmaya çalışanlar.

Onlar ‘neden olmasın?’ diyenler.

Onlar gözümüze baka baka Almanya’nın bizi kıskandığını iddia edenler.

Etmekle mükellef onlar ‘Adiloş Bebe.’

Onların büstleri olmayacak gazetecilik / televizyonculuk dersliklerinde ama, plastikten maketleri yapılıp ciğerlerine inilecek ilkokulda, hayat bilgisi derslerinde..

Beden işçiliğinden zor onların işleri zira.

Onların işleri hamala dua ettirir: ‘iyi ki’ dedirtir. Bilse amele onların ne çektiğini, ruhlarının neyi taşındığını, neye razı olduklarını; nasırlı avuçlarına bin kez  şükür getirir..

Kolay değil Adiloş Bebe, zor onların işleri de..

Mafya lideri: ‘Tüpçü çiftçinin hakkı 750 milyon doları aldı, bir tek taksitini bile geri ödemedi.’ dediğinde ‘menemene soğan katılır mı’ hususunu yazmak ne demek bilir misin Adiloş Bebe?

Karpuz gibi iddialar gözüne gözüne sokulduğunda, ellerini cebine sokup sağa sola bakarak ıslık çalmak ne demek?

‘Verin ulan fotoğraf çekindiğiniz, hava attığınız tesbihlerimi.’ dediğinde kılcal damarlarının zerrece şişmemesi tıp biliminde çığır açmak değil de nedir?

Muktedirin karşısında pişmiş kelle gibi sırıtmak, takıldığı yerde sufle vermek, top oynarken bile numaradan çalım yemek..

Az iş mi Adiloş Bebe?

Memleketin Hazine ve Maliye Bakanı istifa etmiş benim güzel bebem.. Bin 775 radyo ve televizyon kanalı 24 saat boyunca tek satır yazı yazamamış; o kalemin çektiği eziyeti bildin mi?

Depremde evi başına yıkılmış hane halkının çadırına sokulup ‘Mutlu musunuz peki? Mutlusunuz değil mi, bu çadırları aldınız, soba yanıyor, çayınızı demlediniz mutlu mutlu oturuyorsunuz..’ derken muhabir, mikrofonun ağladığını gördün mü?

Onu da becerdiler, mikrofon ağlar mı deme Adiloş Bebe.

‘Dil söyler kulak dinler, kalp söyler kâinat dinler.’ dedi Yunus Emre.

‘Dilini koparırız.’ dendi 2022 yılında, bu ülkede..

Şarkının, şiirin, resmin, müziğin, edebiyatın dili kopmaz. Gel de kopar: Kıskanır rengini baharda yeşiller / Sevda büyüsü gibisin sen Firuze / Sen nazlı bir çiçek, bir orman kuytusu / Üzüm buğusu gibisin sen Firuze

Şarkısının şiirini, müziğini; yeter mi buna insan gücü?

Diyememek, görmezlikten gelmek, satır atlamak kolay iş mi Adiloş Bebem?

Sesini kesmek için bindiler dalına konuşan üç beş televizyon kanalından Tele 1’in, dilini koparmak, susturmak için.

Tanı hepsini, tanı da büyü; bir tarafta milletin haber alma hakkına göz koyanlar, bir tarafta mesleğinin namusu uğruna kodesi göze alanlar.

Bir tarafta Ahmed Arif’in elli yıl önce tarif ettiği adamlar, bir tarafta çıkıp televizyona milyonların karşısında güce karşı koyanlar:

‘Senden korkan senin gibi olsun! RTÜK koltuğundan kalktıktan sonra sizin adınız unutulacak, ama bizim adımızı nesiller boyu dilden dile anlatacaklar.’

Diyen Uğur Dündar’lar..

Cezayla, tehditle, aba altından gösterilen sopayla susturulur mu bu gırtlak Adiloş Bebe:

Sen söyle ?