Hem Türüt, hem Türkiye biliyor ki, o türkü Hrant Dink cinayetine övgüdür.

Komik bir durum…

Trajedinin içine gizlenmiş bir komiklik tabi…

Türüt, hem yaptığı müzikle, hem de orantısız rahatsız edici kahkalarıyla tipik bir şark kurnazı…

Milliyetçilik olgusunu sulandıran basitliği üzerinden fışkırıyor...

Aklınca, kendisine karşı çıkan olursa, “Bak işte milli değil” bunlar diye tecrit ettirecek...

Bu varsayıma güvenerek sağa sola hava atmaya devam ediyor.

Muhtemelen hukukçulara sorup rahatladı, yalancı pehlivan gibi esip gürlüyor.

Büyük ihtimalle ceza da almaz...

Bizatihi kendisi ‘milliyetçi avra’yı tehdit ediyor aslında.

Zeka üretmeyen bir kurnazlığı, samimiyet diye önümüze koymaya çalışıyor.

Milliyetçiliği, reklam unsuru yaparak popüler olmayı umuyor.

Alkış gelmeyince de kızıyor…

Alkışlamayan milliyetçi değil demek istiyor…

Ne milliyetçi, ne de ortalama bir zeka, bunu yemez.

Karadeniz fıkrası gibi…

Hatta daha azı…

Karadenizin fıkraları düşündürür.

Bu güldürmüyor bile..

Hadi ordan...