Eski Cumhurbaşkanı Abdullah Gül’ün yeniden siyasete döneceğine dair emareler gittikçe çoğalıyor. 
Başbakan Davutoğlu’nun arkasından Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın, “Karar kendisine ait. Dönerse mutlu oluruz” sözlerinden anlıyoruz ki; Abdullah Gül, Davutoğlu ve Erdoğan arasında siyasete dönüşle ilgili pozitif mesafeler alınmış. 
Gül’ün Cumhurbaşkanlığı döneminin genel olarak başarılı olduğunu söyleyebilirim. 
Özellikle her kesimle diyalog kapısını açık tutması, icraatlarının dahi önüne geçecek bir başarıydı. 
Köşk kapılarını hemen hemen her düşünce yelpazesine açması, kendisi açısından risk olsa da, bu riski göze aldı. 
Gül, yalıda doğan bir devlet adamı olmadı. 
Dar gelirli ve toplumun ortalama hassasiyetlerine sahip, Hamdi Ahmet Bey ve Adeviye Gül’ün oğlu olarak gözlerini Kayseri’de Dünya’ya açtı. 
Gül’ün en beğendiğim yanı, kendisi gibi düşünmeyenlere yaptığı yüksek empati oldu. 
Bu empatinin dozunu zaman zaman kaçırsa bile, yeşerdiği ruh ikliminin sınırlarını korumayı da bildi. 
Gül’ün üniversite döneminin tanıklığını yapanlara göre; gençlik yıllarında da, karşıt görüştekilerin saygınlığını kazanacak bir karaktere sahipti. 
Abdullah Gül’ün Türk siyaseti ve elbette iktidar partisine büyük özgül ağırlık vereceğinden şüphem yok. 
Uzlaşmacı, toleranslı, tecrübeli ve güler yüzlü bir Gül, siyaset hayatına büyük katkı verecektir. 
Gül’ün takım arkadaşları yönünden de şanslı olduğunu düşünüyorum. 
Örneğin Osman Cangal… 
Gül’ün manevi oğlu ve koruma daire başkanı. 
Geçmişte hatalı bir haberimi, Gül’e zarar gelmesin diye düzeltmek için gösterdiği çaba ve sadakatinden etkilenmiştim. 
Mütevazi bir kişiliğe sahip olan Cangal’ın, Gül açısından büyük kazanım olduğunu düşünüyorum. 
Örneğin Ahmet Sever… 
Sever’e bir miktar rezervim olsa da; Gül’ün, turktime.com’da çıkan bir fotoğrafı üzerine beni arayarak, “Taziye mesajının üstüne koyduğunuz fotoğrafta Sayın Cumhurbaşkanı gülüyor. Daha natürel bir resim koyar mısınız?” ricası, Gül’e gösterdiği özeni özetlemeye yeterli. 
Velhasıl; Abdullah Gül dönüşünü her açıdan olumlu ve lüzumlu buluyorum. 

Talat Atilla/Güneş