Her sene olduğu gibi, bu yıl da Haziran ayının ilk haftasını İstanbul’da doldurup,  hafta sonunda eşimle birlikte hemen İğneada’ya gittik. Deniz Mahallesi, Meşe Sokaktaki evimize yerleştik. Yanımızda da eşimin doktor arkadaşı Deniz Sargın Hanımla arkadaşı vardı.. Birlikte deniz kenarında dolaştık..

Deniz Sargın hanım: Türktime’daki yazılarımı okurmuş.. Sohbetleri sırasında yazılarımdan söz etti.. Şöyle dedi: “Yalçın bey Ben de, o yazınızda bahsettiğiniz Pera Palas konserine gitmiştim.. Eşiniz Serpil hanımın Pera’daki İlham Gencer müzik dinletisi hakkındaki önerisi ile kızımı da yanıma almıştım. Gerçekten İlham Gencer’e hayran olmamak mümkün değil.. Enerjisi, müzik bilgisi ve zekası mükemmeldi. Nurlarda uyusun. Kaleme aldığınız yazınız vesilesi ile bizlere de O’nu anma imkanı sağladığınız için size de teşekkürler. Yeni yazılarınızı bekliyoruz. Saygılar..”
Akşam olunca ben, her gece yaptığım gibi İstanbul’dan getirdiğim SÖZCÜ gazetemi elime aldım.. Bulmacaları çözmeğe başladım.. Büyük boyuttaki üçüncü bulmacamın sonuna geldiğimde her zaman olduğu gibi uyuya kalmışım. Oh ne güzel..

Ertesi gün gazete almak için hep birlikte pazara indik.. Bayiye gittik.. Aldığımız cevap beni şaşkın çevirdi.; “Buraya gazete gelmiyor artık..” oldu. 

Evet aylardır İğneada gibi Batı Karadeniz’in 2000 ‘in üzerinde nüfuslu en önemli şehrine gazete gelmiyormuş..

Bence bu büyük ve affedilemez bir olay..

Bu olayın suçlusu da, gazete bayileri kadar onlardan şikayetçi olmayanlardır..

Nasıl olur da buraya gazete getirilmez?..

Sevgili okurlarım bunu sizler de işitin ve elinizden geleni yapın!.

Yoksa ben bu gazetesiz şehirde kafamı yiyeceğim..

Yazımı böylece tamamlamış, Türktime’a göndermek üzereydim ki.. Arabasının tamiri için Lüleburgaz’a gitmiş olan sitemizin bekçisi Yaşar geldi.. Elinde Sözcü gazetesi vardı. Bana getirmişti. Bu olay benim için tam bir bayram oldu. Adeta beni yeniden hayata döndürdü.. Yöneticimiz Nilgün Topuz’un hatırlatması üzerine getirmişti.

Gazeteyi aldım.. İBB Başkanı Ekrem İmamoğlu’nun “Menzile Yürümede Net Kararlıyım..” sözlerinin oluşturduğu manşetinden başlayarak, bütün sayfalarını çevire çevire okudum.. Spor sayfasını kaplayan Fenerbahçe maçını gözden geçirdim..

Ve akşam olunca da gazeteyi alıp, yatağıma uzandım.. Bulmacaları çözmeğe başladım..

“O be çok şükür bugünümüze..”

 “İnşallah yarın da böyle bir sürprizle rahatlarım.”

Diye mırıldandım..