Göbeğini kaşıyan yığınlar olarak gösterilmeye çalışıldı küçümsendi, bidon kafa dendi tercihleriyle dalga geçildi, oylarını bir çuval kömüre, birkaç erzak torbasına satan zavallılar olarak tercihlerine burun kıvrıldı.
Ama onların sessizliği derin bir bilgelik yüklüydü. Nasıl ki 2001 krizinin aktörleri olan iktidardaki üç partiyi gizli bir konsensüs sağlamış gibi iktidara taşıdıkları gibi hepsini birden meclis dışına gömdülerse, nasıl ki reel hiçbir karşılığı olmayan muhalefet tarzından vazgeçmeyen müzmin uzlaşmazları belli bir oy oranına mahkum ettilerse, aynı şekilde umut olabileceğini düşündükleri partiye “yap o zaman” diyerek teveccüh göstermeyi de bildiler, “madem zamanınız yetmedi alın size ek süre” diyerek zaman tanıdılar.
Ama bu teveccühün karşılığını şımarıklık, iktidar kaynaklarının yandaşlara dağıtılması, kendilerini vazgeçilmez olarak göstermeleri karşısında verilen kredinin geri alınabileceğini de gösterdi ve ilk uyarıyı yerel seçimlerde yaptılar.
Ve hem muhalefet boşluğunu görmeyip iktidarın aymazlığını sadece halkın bir şeyden anlamayan yığın olmasına bağlayan ahkam kesicilere hem de artık şımarıklığı ve despotluğu ele avuca sığmayan iktidara okkalı bir ders verdiler.