Pazar günü Ayşe Arman’ın Hıncal Uluç’la yaptığı röportajı okuduk… Daha doğrusu midemizin kaldırdığı yere kadar okumaya çalıştık.
Aman tanrım…
Uluç’un kelepçeli, Arman’ın polis kılığında sorgu mizanseni fotoğraflarını mı dersiniz, röportajın baştan sona içerdiği o hard cinsel tema mı?
Bize ne Hıncal Uluç’un ilk seks deneyiminden, sıpaların Uluç’un cinselliğindeki yerinden?
Size ne?
Kime ne?
Tamam, Ayşe Arman’ın tek ilgisi cinsel deneyimler olabilir, zaten başka bir ilgi alanı yok ama bunu yüz binlerce insanın alıp çoluk çocuk okuduğu Hürriyet’te pehlivan tefrikası gibi sunmak neyin nesidir Allah aşkına?
Andropoz döneminde Uluç’a Proust vari bir tatmin sağlamak ya da gündemdeki yerini kaybetmemek için bu kadar nasıl rezilleşebilir, rezilleştirilebilir bir röportaj?
Eğer tek değeriniz kendi ilgilerinizse, önemsediğiniz tek şey kendinizseniz, kendinizden başka hiçbir şey umurunuzda değilse, sonuna kadar rezilleştirebilirsiniz.
Uluç-Arman ikilisi de böyle yaptı ve kaybetti.